Seniorenpartij Utrecht is opgericht omdat ouderen in toenemende mate een marginale positie dreigen te krijgen, met name op het gebied van werk en inkomen (pensioenen, uitkeringen). Het feit dat dit mogelijk is gebleken heeft te maken met de ondergeschoven positie die ouderen in onze cultuur innemen. Het is met andere woorden makkelijk om ouderen te “bashen” of op een negatieve en generaliserende manier weg te zetten. Dat de pers vooraan staat als die gelegenheid zich voordoet is veelzeggend. Het is van daaruit ook gemakkelijk gebleken om lasten eenzijdig naar de groep van ouderen door te schuiven. De politieke keuze van verhoging van de AOW leeftijd is als voorbeeld hiervan een schandvlek op ons Nederlandse blazoen als we kijken hoe andere prioriteiten zonder veel discussie wel een meerderheid krijgen. De emancipatie van ouderen heeft waarschijnlijk nog een lange weg te gaan.
Op gemeentelijk niveau kunnen we daar ook een bijdrage aan leveren. Dat beslaat onderwerpen op een breed terrein. Een leven lang leren (onderwijs), anders omgaan met sollicitatieplicht van 55-plussers, geen extreme verhogingen van gemeentelijke belastingen en tarieven, armoedebestrijding, gemeentelijke rol als werkgever, etc. De ondergeschoven positie van ouderen is natuurlijk op soortgelijke wijze zichtbaar bij allerlei andere groepen in de samenleving waar een “krasje of vlekje op zit”. Discriminatie op de arbeidsmarkt geldt ook voor mensen met een migratie achtergrond, of voor mensen met een fysieke of mentale handicap.
- Niet meer uitgeven dan er binnen komt, een gemeente Utrecht met schulden is onwenselijk;
- Zoveel mogelijk zoeken naar inkomsten of besparingen die de burger en zeker de oudere burger niet raken;
- Het gemeentebestuur van Utrecht moet zelf beslissingen nemen, zonder inschakeling van, vaak dure, externen;
- Doelbelastingen, zoals de OZB, dienen niet gebruikt te worden om gaten in de begroting op te vullen;
Geen verspillingen. Ook hier geldt: zoveel mogelijk zaken in eigen beheer uitvoeren, door de eigen ambtenaren.